Κ.Θ.Β.Ε. Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Ο μεγαλύτερος φορέας πολιτισμού της Βόρειας Ελλάδας είναι αναμφίβολα το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, που με τη συμβολή του στα πολιτιστικά δρώμενα της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο, αναγνωρίζεται ενσυνείδητα ως «θεσμός» από πολίτες, πολιτική και πολιτειακή εξουσία όλων των βαθμίδων. Το ιστορικό του από ιδρύσεώς του (1961) έως σήμερα βρίθει σημαντικών παραστάσεων, εκδηλώσεων, περιοδειών στη χώρα, συμμετοχών σε Φεστιβάλ πανελλήνιας εμβέλειας αλλά και του εξωτερικού και , βεβαίως, διδασκαλίας, εφόσον λειτουργεί Ανωτέρα Δραματική Σχολή από την οποία έχουν αποφοιτήσει εξέχοντα πρόσωπα της θεατρικής μας σκηνής.

Όλα αυτά είναι γνωστά τοις πάσι και μνημονεύονται σκόπιμα, επειδή ο σημαντικός αυτός πυρήνας πολιτισμού ταλανίζεται στις μέρες μας από εσωτερικά προβλήματα.

Η εικόνα μιας Ελλάδας με δύο πρόσωπα, πολύπλοκης, εσωτερικά ανακόλουθης, που ακροβατεί ανάμεσα σε αλληλοαναιρούμενες επιλογές, αναδύεται μέσα από ένα γεγονός που αφορά στη συλλογική σύμβαση εργασίας ηθοποιών των δυο μεγάλων κρατικών σκηνών της χώρας, με συγκεκριμένους όρους. Στο μεν Εθνικό Θέατρο οι υπογραφές «έπεσαν» ανεμπόδιστα , οι ηθοποιοί του εργάζονται κανονικά και οι παραστάσεις του συνεχίζονται απρόσκοπτα. Εντελώς διαφορετικά τα πράγματα στη Θεσσαλονίκη.

Παραμονές Χριστουγέννων επέλεξαν οι ηθοποιοί του Κ.Θ.Β.Ε. να κηρύξουν απεργία, να σφραγίσουν επτά θεατρικές σκηνές, ν΄ αποκλείσουν την πόλη απ’ τα θεάματα, να στερήσουν έσοδα στον οργανισμό, να χρησιμοποιήσουν το δικαίωμα της απεργίας ως όπλο εκβιασμού. Πώς βγαίνουν στους δρόμους χρονιάρες μέρες τα τρακτέρ, τους κλείνουν και διαμελίζουν τη χώρα σε κομμάτια; Κάπως έτσι. Το λέω άκομψα, παρότι γνωρίζω ότι η συνδικαλιστική ελευθερία είναι ατομικό δικαίωμα, που αποσκοπεί στη διαφύλαξη και προαγωγή των εργατικών και οικονομικών συμφερόντων των εργαζομένων και πραγματώνεται μέσω της συλλογικής συνδικαλιστικής δράσης και του αναμφισβήτητου δικαιώματος της ίδρυσης συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Οι δύο θεμελιακές, αξιολογικές συνιστώσες που προσδιορίζουν τον σκληρό πυρήνα του συνδικαλιστικού δικαιώματος κι αποτελούν τους μοχλούς πίεσης επί των εξουσιών του εργοδότη είναι η συνδικαλιστική αυτονομία (ή κατά το κοινώς λεγόμενο «η σύναψη συλλογικών συμβάσεων εργασίας») και οι εργατικοί αγώνες (απεργία).

Ωστόσο, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας δεν είναι ανέλεγκτη. Αντιθέτως, για να χαρακτηριστεί μια απεργία ως νόμιμη πρέπει να συντρέχει αθροιστικά ένα σύνολο προϋποθέσεων . Ειδάλλως, κρίνεται ως καταχρηστική ή παράνομη. Η απεργία αποτελεί μεν μέσο πίεσης για την ικανοποίηση και την επίτευξη των εργατικών διεκδικήσεων, πάντα δε, σε λογικά πλαίσια. Τα δικαστήρια σε θέματα απεργίας, εκτός απ’ τη συνδρομή ορισμένων προϋποθέσεων που προβλέπονται από το ν.1264/1982 , ώστε να χαρακτηριστεί μια απεργία ως νόμιμη, ελέγχουν ταυτόχρονα στο πλαίσιο της εξουσίας που παρέχεται σε αυτά από τη διάταξη του άρθρου 22§4 του ν.1264/1982, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 5 του ν. 1915/1990, αν το δικαίωμα της απεργίας έχει ασκηθεί κατά τρόπο που υπερβαίνει την καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και τον κοινωνικό και οικονομικό σκοπό του δικαιώματος.

Το ιστορικό της νοσηρής κατάστασης που, υποθέτω, δεν αρέσει σε καμία πλευρά, ξεκίνησε ως εξής:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΑΕ ΗΘΟΠΟΙΩΝ ΤΟΥ ΚΘΒΕ
“Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος εμπαιγμού”

Η διατήρηση της εργασιακής ειρήνης είναι συνάρτηση διαλόγου, αμοιβαίων υποχωρήσεων και κυρίως ειλικρινών προθέσεων και ξεκάθαρων θέσεων.
Ο συνάδελφός μας και Καλλιτεχνικός Διευθυντής μας, κ. Γιάννης Αναστασάκης ενώ αρχικά δήλωνε πως θα υπογράψει τη ΣΣΕ μας, όταν ανανέωσε τη θητεία του άλλαξε πλήρως τη στάση του απέναντί μας.
Έχοντας πλέον εξαντλήσει το τρικ της κωλυσιεργίας (τρίμηνος εμπαιγμός) τώρα καταφεύγει στη συκοφάντησή μας και στην παραπληροφόρηση του κοινού! Όλα όσα αναφέρει περί 17% αύξησης μισθού είναι παντελώς παραπλανητικά, καθώς η πρόταση των Ηθοποιών μέσω του Σ.Ε.Η. (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών) ήταν ήδη από τις 17 Οκτώβρη 2018 για αύξηση 7% χωρίς την προσθήκη μνημονιακών όρων.
Οι άκαρπες συναντήσεις (ακόμα και στο Υπουργείο Εργασίας), οι αλλεπάλληλες καθυστερήσεις και η εκατόμβη παλινωδιών καταδεικνύουν και εμπράκτως την έλλειψη ουσιαστικής πρόθεσης συμφωνίας από καλ/κή διεύθυνση και διοίκηση του κθβε. Μετά από τόσο καιρό “διαπραγματεύσεων”, δεν γίνεται λόγος για απλή κάλυψη από τους προϊσταμένους τους αλλά για απόλυτη καθοδήγηση!
Ακούσαμε στην Ιθάκη να λέγεται ότι η χώρα πέρασε στη φάση της μεταμνημονιακής εποχής κι αρχίζει να ονειρεύεται και να ελπίζει ξανά. Προφανώς είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη εφόσον δεχόμαστε όλη αυτή την πρωτοφανή πίεση να αποδεχτούμε νόμους των μνημονίων στη σύμβαση εργασίας μας. Εύλογα, μας δημιουργούνται ερωτηματικά και υποψίες, ειδικά όταν κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στην απώλεια κάθε διαπραγματευτικής δυνατότητας των δεδουλευμένων μας, τα οποία ήδη διεκδικούμε αναμένοντας την έκδοση της δικαστικής απόφασης.
Είναι εμφανές πως πρόκειται για πολιτική απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και να μας εντάξει πλήρως στο ενιαίο μισθολόγιο, απαιτώντας τη συναίνεσή μας και παραβλέποντας πως είμαστε εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (5-μηνες ή 8-μηνες).
Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή οι σκηνές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος είναι κλειστές εξαιτίας της ασυνεπούς και ανακόλουθης πρακτικής της Διεύθυνσης-Διοίκησης και των προϊσταμένων τους απέναντι στα δίκαια αιτήματα των ηθοποιών. 

Καλούμε τους Υπουργούς Εργασίας και Πολιτισμού να πάρουν άμεσα μια απόφαση που να δίνει λύση στο θέμα μας.

Δίχως ηθοποιούς δεν υφίσταται θέατρο. 
Η εικόνα ενός κλειστού θεάτρου πρώτα απ’ όλα θλίβει τους ηθοποιούς.

Σας καλούμε την Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2019, στις 12:00 σε συνέντευξη τύπου στο Φουαγιέ του Βασιλικού Θεάτρου.
 

Η Αντιπροσωπευτική Επιτροπή 
των Ηθοποιών του ΚΘΒE

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΚΘΒΕ

Οι σκηνές του ΚΘΒΕ παραμένουν κλειστές εδώ και δέκα ημέρες, γεγονός που αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του ΣΕΗ και των ηθοποιών.

Η Διοίκηση και η Διεύθυνση του ΚΘΒΕ έχουν πραγματοποιήσει από τον Οκτώβριο επαναλαμβανόμενες συζητήσεις με τους εκπροσώπους του ΣΕΗ και έχουν καταθέσει επανειλημμένα συμβιβαστικές προτάσεις για την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης, οι οποίες δυστυχώς έχουν πέσει στο κενό.

Από την αρχή των διαπραγματεύσεων το μόνο πρόβλημα ήταν η αναγραφή ή όχι στη νέα σύμβαση μιας προσθήκης που θα εξηγεί την παρακράτηση 10% του μισθού των ηθοποιών του ΚΘΒΕ (από το 2010), έως ότου λυθεί η δικαστική εκκρεμότητα που υπάρχει με τις αγωγές των ηθοποιών εναντίον του Θεάτρου από τον Δεκέμβριο του 2017.

Νόμοι του 2010, τους οποίους τηρεί το ΚΘΒΕ, προβλέπουν την παρακράτηση. Οι νόμοι αυτοί δεν είναι αποδεκτοί από το ΣΕΗ. Εάν αυτό δεν διευκρινιστεί με κάποιον τρόπο στη νέα συλλογική σύμβαση, τότε ο Πρόεδρος του Δ.Σ. και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής θα κατηγορηθούν για απιστία και παράβαση καθήκοντος. Αυτό έχει γίνει σαφές από τη Νομική Υπηρεσία του ΚΘΒΕ. Οι νομικοί σύμβουλοι του ΣΕΗ επιμένουν να μη γραφεί τίποτα.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΚΘΒΕ ΓΙΑ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ:
ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΔΥΟ ΕΤΩΝ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

«Συνεδρίασε εκτάκτως τη Δευτέρα 7/1/2019 το Διοικητικό Συμβούλιο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και αποφάσισε να προτείνει στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών παράταση της ισχύουσας συλλογικής σύμβασης για δύο έτη (έως τις 30/9/2020), για απεμπλοκή της κατάστασης.

 Στη Συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε, υπογραμμίστηκε ότι τόσο η Διοίκηση όσο και η Διεύθυνση του ΚΘΒΕ καταβάλλουν διαρκείς προσπάθειες επίλυσης του ζητήματος και ανακοινώθηκε  η πρόταση η οποία έχει αποσταλεί στο ΣΕΗ, από όπου αναμένεται  απάντηση.

H Διοίκηση και η Διεύθυνση του ΚΘΒΕ απηύθυναν και δημόσια έκκληση να βρεθεί άμεσα μια λύση, ώστε να ξανανοίξει το Θέατρο για να μη συνεχιστεί η ταλαιπωρία των εργαζομένων και του κοινού, ούτε να πολλαπλασιάζονται οι υλικές και άυλες ζημίες που υφίσταται το Θέατρο. Πρωτίστως, όμως, για να μη στερείται η πόλη το έργο του μεγαλύτερου πολιτιστικού φορέα της».

Στην τελευταία τους συνεδρίαση οι ηθοποιοί αποφάσισαν την απόρριψη της νέας πρότασης της διοίκησης και τη συνέχιση της απεργίας επ’ αόριστον. Είναι θλιβερό να παραμένουν σφραγισμένες οι επτά θεατρικές σκηνές του Κ.Θ.Β.Ε. , να χάνονται έσοδα δεκάδων χιλιάδων ευρώ, να στερείται η πόλη θεαμάτων , να μην υπάρχει διέξοδος , λύση χωρίς παρανομίες και, το κυριότερο, να επιβεβαιώνεται η κατάρα της Ελλάδας των «δυο ταχυτήτων». Άλλη εκείνη του Εθνικού Θεάτρου, διαφορετική αυτή της Βόρειας Ελλάδας. Το καίριο για τους ηθοποιούς ζήτημα της προσφυγής τους στη δικαιοσύνη για οικονομικά θέματα και η εκκρεμότητα της δικαστικής απόφασης δεν είναι αρκετό να πείσει την κοινή γνώμη για την αδιαλλαξία που δείχνουν οι ηθοποιοί στην οποιαδήποτε λύση. Ο δε χρόνος που επελέγη απ’ τους ποιούντες ήθος εργαζομένους στο Κ.Θ.Β.Ε. για την απεργιακή τους κινητοποίηση δεν ωφελεί ούτε τον φορέα ούτε τους ίδιους. Οι απώλειες είναι πολύ περισσότερες από το χρήμα. Ο δε απλός πολίτης μιας οποιασδήποτε εργατικής τάξης έχει ,ήδη , πληρώσει και συνεχίζει να πληρώνει μνημονιακούς όρους.

Παρόλα αυτά, ελπίδα όλων είναι να λυθεί ο γόρδιος δεσμός και να υπάρξει συνεννόηση, ώστε να επανέλθει η ομαλότητα στη λειτουργία του Κ.Θ.Β.Ε. Απαιτείται από τις δυο πλευρές μια ρεαλιστική θεώρηση του κόσμου των τεχνών και της θέσης τους σ’ αυτόν. Πρέπει ν’ απαλλαγεί ο πολιτιστικός φορέας από παθογένειες χρόνων, όπως η ασυνεννοησία, και να δει το μέλλον με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία.