Σχετικά άρθρα
ΑΧΑΡΝΗΣ |
Συντάχθηκε απο τον/την Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης |
Τετάρτη, 22 Σεπτέμβριος 2010 07:34 |
Αχαρνής του Αριστοφάνη Το έργο Οι «Αχαρνής», η πρώτη σωζόμενη κωμωδία του Αριστοφάνη, ανέβηκε στα Λήναια του 425 π.Χ. Ο εικοσάχρονος ποιητής παραδίδει ένα τολμηρό και ευρηματικό έργο εκφράζοντας τον ουτοπικό πόθο του για την ειρήνη και την κάθαρση της αθηναϊκής δημοκρατίας αλλά και τις πολλαπλές εκφάνσεις της ανθρώπινης φύσης και τα όχι πάντα αγνά κίνητρα των ηγετών και των πολιτών. Ο κεντρικός ήρωας, ο Δικαιόπολις, απελπισμένος από την αδιέξοδη πολιτική του πολέμου αλλά κι από τη στέρηση των υλικών απολαύσεων που του έχει προκαλέσει, αποφασίζει και συνάπτει ατομική ειρήνη με τους Σπαρτιάτες και τους συμμάχους τους, αυτός κι η οικογένειά του, διαχωρίζοντας την θέση του από την υπόλοιπη πόλη. Έρχεται αντιμέτωπος με την γενική κατακραυγή γιατί θεωρείται προδότης αλλά σύντομα συμμαχεί με τους Μενιδιάτες και τα καταφέρνει να στρέψει την κατάσταση με το μέρος του, να επιβάλλει την ειρήνη και να ξαναφέρει στην καθημερινότητα τα απολεσθέντα γλέντια και φαγοπότια. Η παράσταση Σαν μουσική κωμωδία παρουσίασε το έργο το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε πειραγμένη μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη, σκηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη και με πρωταγωνιστές τον Σταμάτη Κραουνάκη που υπογράφει φυσικά και την μουσική, τον Κώστα Βουτσά και τον Γρηγόρη Βαλτινό που αποτέλεσαν ένα δυναμικό και καλά εναρμονισμένο τρίο. Ετερόκλητα στοιχεία αντλημένα από κάθε λογής πηγές συναρμόζονται σ’ αυτήν την παράσταση για να αποδώσουν ένα πλουραλιστικό θέαμα γεμάτο αντιθέσεις και αλλοπρόσαλλες δράσεις. Οι ήρωες της παλιότερης και νέας μας ιστορίας ζευγαρώνουν με ατάκες από ελληνικές ταινίες, την Μαρινέλλα, την επικείμενη οικονομική κρίση και συνθήματα-παραλλαγές άλλων που συμπεριλαμβάνουν την γενετήσια πράξη μαζί με τη φύση και την διαφήμιση, τα σλόγκαν της οποίας, φέτος στολίζουν πολλές παραστάσεις με αμφισβητήσιμο χιούμορ. Ο Σταμάτης Κραουνάκης, ως Δικαιόπολις, πληθωρικός κι ανεξέλεγκτος, κυριαρχεί επί σκηνής ως ψυχή, πνεύμα και σώμα, οριοθετώντας την σκηνοθετική γραμμή και μετατρέποντας την παράσταση σ’ ένα ξέφρενο γλέντι που απόλαυσε το κοινό με όλη του την ψυχή. Ο Κώστας Βουτσάς εκμεταλλεύεται την ανόθευτη κωμική του φλέβα για να αναδείξει στον χαρακτήρα του Μεγαρίτη την αδίστακτη φύση του και την χυδαιότητα των πράξεών του. Ο Γρηγόρης Βαλτινός ερμηνεύει έξοχα τον Λάμαχο προσφέροντάς μας, μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδοχή του αδίστακτου, άκαμπτου στρατιωτικού που δικαιώνεται σαν ύπαρξη μόνο μέσα από τον πόλεμο. Ο Γιάννης Σιαμσιάρης σαν Ευριπίδης μας αποκαλύπτει τις συγγένειες του τραγικού συγγραφέα με την τραγουδίστρια Μαρινέλλα προκαλώντας την γενική ευθυμία. Θαυμάσιος και γεμάτος ζωντάνια ο χορός συμπληρώνει αρμονικά τη διανομή και ενισχύει την ατμόσφαιρα ξεφαντώματος του επικρατεί. Λιτό και υπαινικτικό το σκηνικό, εντυπωσιακά και γεμάτα αναφορές τα κοστούμια, οργανωμένες και σαφείς οι χορογραφίες, ατμοσφαιρικοί και αρμονικά δεμένοι με το όλο θέαμα, οι φωτισμοί.
Χορογραφία: Φωκάς Ευαγγελινός Σταμάτης Κραουνάκης (Δικαιόπολις), Ιορδάνης Αϊβάζογλου (Κήρυκας), Δημήτρης Κοντός (Αμφίθεος), Γιάννης Χαρίσης (Πρέσβης Α), Χρήστος Νίνης (Πρέσβης Β΄, Θηβαίος), Νίκος Μαγδαληνός (Πρέσβης Γ’, Ξανθίας), Κωνσταντίνος Χατζησάββας (Αρτάβας, Υπηρέτης Ευριπίδη), Νίκος Τουρνάκης (Θέωρος), Γιάννης Σιαμσιάρης (Ευριπίδης), Γρηγόρης Βαλτινός (Λάμαχος), Πάολα Μυλωνά (Θεραπαινίδα Λάμαχου, Μούσα,) Τατιάνα Μύρκου (Θεραπαινίδα Λάμαχου, Μούσα, Ειρήνη), Εύα Σωφρονίδου (Θεραπαινίδα Λάμαχου, Κορίτσι Μεγαρίτη), Κώστας Βουτσάς (Μεγαρίτης), Παρθένα Χοροζίδου (Κορίτσι, Μεγαρίτη), Αλέξανδρος Τσακίρης (Συκοφάντης, Γεωργός, Β΄ Κήρυκας), Γιάννης Καραούλης (Νίκαρχος), Πολυξένη Σπυροπούλου (Άγγελος Λάμαχου, Κουμπάρα), Θεοδώρα Βουτσά (Παράνυμφος), Χρίστος Νταρακτσής (Παιδί), Νίκος Καπέλιος ( Άγγελος-Νοσοκόμα Λάμαχου).
|